Vandaag is er een groot stuk van mijn leven voor altijd veranderd in een
herinnering..... Mijn grootste vriend en schaduw is niet meer. 
"Grand Champion" Edoardo
10/07/2011 - 31/03/2025
Met pijn in mijn hart heb ik vandaag afscheid genomen van mijn allergrootste
vriend. Mijn liefste Edo is vanmiddag in mijn armen naar de eeuwige jachtvelden gereisd 
.
Dag lieve kerel, lieve Edoweiss, Smikkelkont
Smikkelaar, mopperkont en vreetwolf
Voor altijd mijn mannetje, mijn eigen lelijke teckel. "Der MUNSTER DACKEL". Nooit
meer gezellige feestavondjes samen of gezellig pratend de dag doornemen
Lieve Edo-Ardo ik ga je zo onbeschrijflijk veel missen. Samen een tijdperk
doorgemaakt. De allereerste Dachsbracke in Nederland (nhsb
ingeschreven) en de vader van het allereerste nest van Nederland.
Veel shows in Europa gelopen. En die ene titel missende die notabene in 2018 door
een Nederlandse km door je neus is geboord. Het maakte jouw niet minder mooi. Er zijn heel namelijk veel keurmeesters ook verliefd op jou geworden. Je hebt veel voor jouw ras betekent qua
bekendheid in binnen- en buitenland.
Maar voor mij was je zoveel meer! Je was mijn trouwste metgezel en accepteerde van
niemand anders nonsens. Maar voor mij was je uniek. Ik kon met je lezen en schrijven en je "Italiaanse gebruiksaanwijzing" leerde ik op den duur ook toepassen. Je vertrouwde sommige mensen
direct, anderen nooit. Sterk in karakter en in de jacht. We hebben echt super mooie momenten samen beleefd. Die zijn nu een herinnering en zal ik voor altijd koesteren. 
De dag van jouw overdracht in 2011, is als de dag van gisteren. Met handen en
voeten (en Google - mijn Italiaans was toen net zo goed als jouw Nederlands
) met je fokker Lara communiceren over welke reu uit het nest het moest worden. Drie keer wees ik een pupje
aan en elke keer bij het aflezen van de chip bleek het elke keer Edoardo te zijn. Het was voorbestemd. Wij voor altijd samen 
Je hebt velen zien komen en gaan in je roedel. Maar altijd was je de Einzelgänger.
Niet de gemakkelijkste in de groep maar iedereen wel vol respect naar jou toe. Eigengereid en soms alleen luisterend naar mij. Vrouwtje Rikie moest maar gewoon doen wat jij wilde. Je had haar
goed opgevoed en getraind 
. Vooral samen eten want na je voorgerecht (brokken) is het wel tijd voor het hoofdgerecht (ons eten) en daarna rond 19:30u voor je toetje (Lees: boter- en gevulde koek). Je
hele leven heb je altijd gezellig meegegeten. Iedereen kent de filmpjes wel van jouw feestavondjes 
De laatste maanden zagen we je lichaam slechter worden, maar je hoofd was nog zo
goed. Maar juist jij hebt lijden niet verdiend. Je was er in de moeilijke momenten na het overlijden van papa voor ons. En met het verlies van Maura had je het net zo zwaar als ik. Even was ik
bang je toen al aan je verdriet te verliezen. Maar nu zijn wij er voor jou!
De laatste maanden lijkt het wel of je al je kennis en liefde al aan het overdragen
was naar Aylin. Ergens voelde je ook al het onvermijdelijke aankomen. Je bent ook nooit 1 seconde jaloers geweest op de plaats die zij begon in te nemen in mijn leven.
Mijn eigen Edoweiss ik ga je praatjes en verhalen enorm missen. Het zal vreselijk
stil zijn als ik thuis kom van mijn werk en jij niet even over je dag komt vertellen.
Dag kerel, tot ooit achter de regenboog
